Dit is een van de meest bekrachtigende korte verhalen die ik de laatste tijd heb gelezen. De auteur is onbekend maar de boodschap is meteen duidelijk.
Toen mijn vriend de olifanten passeerde, stopte hij plotseling, verward door het feit dat deze enorme dieren werden vastgehouden door slechts een klein touw, vastgebonden aan hun voorste poot. Geen kettingen, geen kooien, alleen een dun touw. Het was duidelijk dat de olifanten op elk moment het touw konden breken waaraan ze waren vastgebonden, maar om de een of andere reden deden ze dat niet. Mijn vriend zag een trainer in de buurt en vroeg waarom deze mooie, prachtige dieren daar gewoon stonden en geen enkele poging deden om weg te komen.
“Nou,” zei hij, “wanneer ze heel jong zijn en veel kleiner, gebruiken we dezelfde maat touw om ze vast te binden. En op die leeftijd is het genoeg om ze ook echt vast te houden. Naarmate ze ouder worden, zijn ze geconditioneerd om te geloven dat ze niet kunnen breken. Ze geloven dat het touw hen nog steeds kan vasthouden, dus ze proberen nooit los te komen.” Mijn vriend was verbaasd. Deze dieren konden op elk moment losbreken, maar omdat ze geloofden dat ze dat niet konden, bleven ze precies waar ze waren.
Hoeveel van ons leven ons leven terwijl we geloven dat we iets niet kunnen doen, net als de olifanten, simpelweg omdat we er één keer eerder niet in geslaagd zijn?
Hoeveel van ons worden tegengehouden door oude, verouderde overtuigingen die ons niet langer dienen? Hoeveel van ons proberen niet iets nieuws vanwege een beperkend geloof? Erger nog, hoeveel van ons worden tegengehouden door de beperkende overtuigingen van iemand anders?
Wat je kunt bedenken en geloven, kun je ook bereiken!
Een poging kan falen, maar faal nooit om een poging te wagen.