Het was 31 december, iets voor middernacht toen ik mijn smartphone aan de oplader legde beneden in de hoek van de woonkamer. Het doel voor 1 januari: geen smartphone gebruiken. Zou dat direct lukken? Waar zou ik tegenaan lopen?
Op 1 januari loop je toch wel tegen wat dingen aan. In de loop van de dag word je toch nieuwsgierig. Of is het FOMO (“Fear Of Missing Out”) waar ik last van heb? Wie zouden me nog meer gebeld hebben? Zouden er nog mensen een SMSje hebben gestuurd? Een keer betrap ik me erop uit een automatisme mijn smartphone op te pakken. Gelukkig realiseer ik dit op tijd en leg ik hem weer weg voordat ik hem echt aanzet.
Wat echt wel lastig is, is dat ik vaak gebruik maak van twee-factor-authenticatie. Oftewel, na het inloggen met een gebruikersnaam en wachtwoord vraagt een website om een code die op mijn smartphone wordt gegenereerd. Dat betekent dat ik vandaag ook even niet op sommige websites kan inloggen.
Misschien nog wel het meest vervelend is dat ik via een blog lees dat mijn ouders je hebben proberen te bellen rond half 1 ’s nachts. Ik was echter al boven en heb mijn smartphone expres beneden in de oplader laten liggen. Gelukkig zouden mijn ouders sowieso ’s middags nog langskomen. Kan ik ze toch nog een gelukkig nieuwjaar wensen en word ik ’s middags afgeleid om niet aan mijn smartphone te denken.
Het informeren van familie en vrienden is dus wel een belangrijke stap. Natuurlijk wisten ze van deze challenge, maar nog niet goed wat de consequenties zijn qua bereikbaarheid. Voorderest ben ik 1 januari prima doorgekomen en leg ik mijn smartphone weer weg en maak ik me op voor nog een dag zonder smartphone.
Mijn teller staat voorlopig nog op 0 minuten.