Terwijl Pieter lekker aan het verbouwen is (een mooi moment om weer eens stil te staan bij alle (onnodige) spullen die je hebt), maak ik me al weer op voor de eerste werkdag na het weekend. Als ik rond 8.15 uur binnenkom op werk, is het al 3 uur later in Australie, waar ik meteen even een collega bel (met de werktelefoon en niet met mijn smartphone) om wat werk gerelateerde zaken te bespreken. We raken aan de praat over het verminderen van je smartphone gebruik. Ook hij is er actiever mee bezig en geeft een goede tip ‘Kijk eens wat vaker om je heen als je ’s morgens in de metro staat en probeer ’s avonds tenminste 2 mensen te herkennen die je ’s ochtends ook zag’. Ik ga het morgen meteen proberen (alhoewel ik ook vaak met mijn neus in de boeken zit en niet om mij heen kijk). Kijken of het mij lukt om ’s avonds 2 mensen te herkennen die ik ’s ochtends ook zag. Ben helaas bang dat dit met de hoeveelheid mensen in Hong Kong bijna een onmogelijke taak is.
De dag gaat snel voorbij en dan is het tijd om naar huis te gaan. Als ik bijna bij de metro ben, merk ik dat ik mijn smartphone op werk heb laten liggen. Paniek?! Nee hoor, ik denk heel even na of ik hem nodig heb en besluit dan om door te lopen (en niet 15 minuten terug naar kantoor te lopen). Morgen weer een dag. Kom ik toch langzaam van mijn verslaving af?
Ik kan jullie dus helaas ook niet vertellen hoeveel ik op mijn smartphone heb gezeten. Morgen krijgen jullie de update.