Vandaag moet ik naar de tandarts. Eigenlijk vertrek ik te laat van mijn werk en vrees ik dat ik er te laat ben. Ik vind het vreselijk om te laat te komen. Liever een kwartier te vroeg dan 5 minuten te laat.
Eén minuut te laat loop ik naar binnen. Eén minuut kan nog wel. Zeker omdat er nog niet op mij gewacht wordt, want elke tandarts loopt natuurlijk altijd wel iets uit. Al valt het bij mijn tandarts altijd wel mee.
In de wachtkamer heb ik de neiging om mijn smartphone te pakken. Een gevoel wat ik de laatste tijd steeds minder ervaar trouwens. Maar wat moet je anders doen die paar minuten? Ik besluit het gevoel te onderdrukken, en zit even te staren. Er hangt een TV, die aan staat op een programma dat een treinreis volgt door in het buitenland. Zelf had ik dit nooit aangezet, maar als je er even naar kijkt, wordt je vanzelf heel rustig. Ideaal dus bij de tandarts!
Binnen een paar minuten ben ik aan de beurt en ga ik heel rustig, zonder de stress van notificaties en appjes, op de stoel zitten. Zoals altijd tandsteen, maar weer een beetje minder, en gelukkig geen gaatjes. Over een half jaar weer terugkomen. Top!
Gisteren kwam ik trouwens uit op 21 minuten. Ondertussen is het een doel geworden om minder dan een half uur per dag te besteden. Fijn dat ik dat gisteren weer gered hebt!