Het lijkt heel simpel, maar we hebben het natuurlijk al een keer over FOMO (“Fear Of Missing Out”) gehad, oftewel: het gevoel dat je echt wat belangrijks mist als je niet de hele tijd bereikbaar bent voor appjes.
Ik ben gisteren daarom makkelijk begonnen: even naar de de bibliotheek en de winkel, samen met vriendin die wel een smartphone bij zich had. Dus ik kon hem wel even thuislaten. En vanmorgen ben ik naar het zwembad geweest, waar je eigenlijk toch beter geen mobieltje bij je kan hebben. En op dag 4 begint het te wennen. Ik grijp niet meer zomaar naar mijn broekzak of naar het tafeltje naast de bank.
Laat jij al vaker je smartphone thuis? Of durf je het aan een keer te proberen? Misschien merk je dat je nog steeds af en toe je smartphone “voelt” trillen, terwijl hij eigenlijk helemaal niet meer in je broekzak zit. Of merk je dat je af en toe toch je smartphone wilt pakken. Dat is puur de gewenning, omdat je je smartphone hiervoor zo goed als altijd bij de hand had.
Gisteren kwam ik in ieder geval uit op 9 minuten. Dat gaat de goede kant op, zeker als ik het met Floris vergelijk. Maar Floris heeft vast nog iets in petto, en volgende week is mijn vakantie ook voorbij. Ik moet me dus niet rijk gaan rekenen.
Misschien wordt het tijd om een digital detox weekend te plannen zonder smartphone, tablet, laptop of PC. Alles 48 uur in de kluis. Even over nadenken…